200 χρόνια πέρασαν από τη χρονιά εκείνη που αναστήθηκε το Γένος μας. Και πόσες δυστυχίες, πόσες ατυχίες, αλλά και πόσοι θρίαμβοι βρήκαν τον λαό μας, σε αυτά τα 200 χρόνια.
Ο λαός μας φαίνεται όμως πως ωρίμασε πια πολύ. Τοποθέτησε τον εαυτό του αμετάκλητα εντός των ευρωπαϊκών λαών. Μορφώνει τα παιδιά του. Ταξιδεύει, επιχειρεί, μαθαίνει.
Και μέσα σε όλα αυτά τα ωραία, κάποιες φορές, σα να χάνει το μυαλό του, να κλοτσάει το δοχείο με το γάλα και πάλι από την αρχή.
Μια αρχή ήταν για τους περισσότερους από εμάς και το έτος που διανύσαμε: το 2021. Γιατί κάθε φορά που γίνεται μέσα μας μια ανασκόπηση, είναι σα να γεννιέται στο τέρμα της κάτι καινούριο: νέες ελπίδες, νέοι στόχοι, νέες προσπάθειες.
Ώριμη, χωρίς εξάρσεις, χωρίς εντυπωσιασμούς, αλλά με ουσία ήταν και η ανασκόπηση ή οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια της επανάστασης. Σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο μικρό μας νησί, την Αίγινα.
Αποφύγαμε τις ωραιοποιήσεις, τις σοβινιστικές εξάρσεις, τις άκαιρες σπατάλες, την παραϊστορία. Εδώ στο νησί μας είχαμε την τύχη να ηγείται των εορτασμών ένας Αιγινήτης που έχει βάδισμα στην κεντρική σκηνή της χώρας μας.
Ο Μανώλης Κοττάκης, με τους συνεργάτες του, έθεσε ένα λιτό, απέριττο, αλλά εξαιρετικά ουσιαστικό πλαίσιο για να προκαλέσει σκέψεις και συναισθήματα στους πάντοτε πρόθυμους για κοινωνική και πολιτική συναναστροφή κατοίκους μας.
Η επίσκεψη του προέδρου της Βουλής, του υπουργού Εξωτερικών, της προέδρου της Επιτροπής 1821-2021, το λεύκωμα «η Αίγινα του Καποδίστρια», η ιστοσελίδα Aiginafirstcapital.gr, αλλά και η εξαιρετική έκθεση στο Κυβερνείο με τη συνδρομή της Βουλής των Ελλήνων, των ΓΑΚ, του υπουργείου Παιδείας και βέβαια του Γιάννη Μετζικώφ, ήταν τα κορυφαία γεγονότα που έδωσαν αυτή την ευκαιρία της ανασκόπησης στους πολίτες μας.
Θέλω, από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω τον κο Κοττάκη γι’ αυτή την ανιδιοτελή προσφορά του στο νησί μας αυτή τη δύσκολη, αλλά σημαντική χρονιά. Η δικιά του πινελιά έρχεται να προστεθεί «φέγγουσα» στον πίνακα της πνευματικής παρακαταθήκης του νησιού μας.
Η Αίγινά μας, το νησί των εμπόρων της αρχαιότητας, των θαλασσοκρατόρων κάποτε της Μεσογείου, των μαχητών της Σαλαμίνας, το νησί πρώτα από όλα του πρώτου Κυβερνήτη, αλλά και του Καζαντζάκη και της παρέας του, των μεγάλων καλλιτεχνών της γενιάς του ’30 που έζησαν στο νησί μας, των σπουδαίων γυναικών και αντρών που έζησαν σε αυτό, που λάτρεψαν τη φύση του, που περπάτησαν με δέος στο ναό της Αφαίας, και προσκύνησαν στις εκκλησιές και στα μοναστήρια, που δάκρυσαν με την περπατησιά του Αγίου Νεκταρίου, που παραδειγματίστηκαν από τα διδάγματα του πολιούχου μας Αγίου Διονυσίου, η Αίγινα, το νησί μας, αυτός ο πρώτος ήχος της καρδιάς του νεότερου Ελληνισμού, έπραξε το καθήκον της στο ακέραιο, και το μπράβο, το ευχαριστώ ανήκει σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν γι’ αυτό.
Εύχομαι την νέα χρονιά να βγούμε όλοι στο ξέφωτο της καλής υγείας και της ευημερίας, γιατί αυτά μας έλλειψαν πιο πολύ. Τα υπόλοιπα φαίνεται ότι πια είμαστε αρκετά ώριμοι για να τα καταφέρουμε όσο είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι, έστω και με τις μικρές μας διαφωνίες, αλλά αγαπημένοι, με κοινό όραμα και έγνοια μας το νησί μας και τους ανθρώπους του.
